Слоў медзякі... Пачуцьцяў бранзалеткі...
Іграй, сьвятло! Струмень, любові ток!
Душа, ты напрасілася ў паэткі?
Глыбей, з гадамі, чую твой аброк.
О ты, чаўночак сельскае хаціны,
Вяртай мяне ды на свае кругі!
Прайшлі вякі, баталіі, карціны...
Каму ж і чым ня сплочаны даўгі?
На карце міру хто паставіць кропку –
Празорлівы палітык ці паэт?
Яшчэ ня ўсе раскрыліся раскопкі
Загінуўшых ад хіжасьці планэт.
А сьвет ізноў – спакусы ды інтрыгі,
А сьвет ізноў на вастрыні падзей.
...Мае вярыгі – будучыя кнігі,
Я думаю пра вас, як пра людзей.
|
|
